Natuurfotograaf Marc De Schuyter

Opgegroeid op het West-Vlaamse platteland midden jaren 60, waren de omzwervingen in mijn kleine leefwereld van toen de basis voor het respect en de liefde voor de natuur. Poelen vol kikkers en salamanders, weilanden geel van boterbloemen en andere bloeiers waren zo vanzelfsprekend toen.

De brillance en de kleuren van de eerste diafilm komend uit mijn eerste reflex, een Yashica, bliezen mij volledig van mijn sokken. Fotografie zou een microbe worden die me niet meer zou loslaten...

Met als enig transportmiddel de fiets waren grote verplaatsingen niet aan de orde. Als vijftienjarige was ik dus aanvankelijk aangewezen op landschapjes en macro’s uit de directe omgeving. Misschien geen slechte basis om verder te ontwikkelen. De bibliotheken in eigen en omliggende dorpjes werden geplunderd, hongerig op zoek naar kennis over fotografie.

Op den duur loop je toch tegen de beperkingen van je eigen kennis. Geen betere leerschool dan het bekijken en bespreken van ander werk, dus kwamen de eerste fotoclubs. Aanvankelijk plaatselijk, algemene fotografie, later specifiek op natuurfotografie gericht. De avonden in het bezoekerscentrum van de Gentse Bourgoyen, in het gezelschap van enthousiaste natuurfotografen van allerlei pluimage waren legendarisch en laafden mijn dorst naar kennis. Dia’s werden geprojecteerd in een mist van rook, hetzij van de sigaretten, hetzij van de houtkachel en ook de “wittekes” vloeiden rijkelijk. Zij die erbij waren denken vast met weemoed terug aan deze gouden tijden, begin jaren 90. Enkelen waren lid van BVNF en zo werd ik ook lid van deze vereniging van natuurfotografen. Lid van BVNF ben ik heden nog steeds. Fotografie is immers een proces dat nooit volledig ontwikkeld is.

Techniek staat niet stil en ook de fotograaf evolueert mee. De komst van de digitale fotografie bracht een grote omwenteling. Het betekende het einde van het diafilmpje, zolang de houvast, de film waarvan je in alle omstandigheden wist hoe te belichten. Mijn duurzaam opgebouwd analoog materiaal kon de kast in (Contax miste de digitale boot na een aantal tegenslagen). Dit betekende de overstap naar een ander merk. Gelukkig was er een lensvatting die er voor zorgde dat, mits gebruik van een adaptor, ik ook mijn oude analoge lenzen nog kon gebruiken. Canon had in zijn Eos reeks dergelijke vatting, dus was de keuze al meteen gemaakt.

Daar mijn lenskeuze bij het vastleggen van onderwerpen veelal in de richting van groothoek gaat, wilde ik per se een fullframe digitale reflex. Mijn eerste digitaal toestel werd zo de Canon 5D, betaalbaar voor de amateur.

Delen we de natuurfotografie in drie grote peilers in, nl: landschap, macro en telefotografie, dan zijn het toch voornamelijk de eerste twee die me het sterkste aanspreken.

Vogels en dieren in het algemeen vragen een compleet andere aanpak van fotograferen. Er is naast een investering in lang lensmateriaal, ook een investering in tijd nodig hieraan te besteden. Tijd die momenteel ontbreekt om tot aanvaardbare resultaten te komen.

De meeste voldoening is persoonlijk nog steeds te vinden in beelden uit de directe omgeving. Super toch, dat na jaren systematisch enkele vaste gebieden weer te bezoeken er nog steeds een grote variatie aan beelden is te schieten. Het verplicht je als fotograaf met degelijke voorbereiding en in het veld met fotografische blik waar te nemen, steeds weer een bezoek als basis op een volgend bezoek. Steeds weer ben je verrast op deze ontdekkingstochten.

Eerlijke beelden van onderwerpen die we allemaal bijna dagdagelijks zien, dat zal u als bezoeker van deze site voornamelijk aantreffen. Hoewel het rendement van foto’s in buitenlandse bestemmingen veel groter is dan in onze streken, geeft een goed beeld uit onze streken mij nog altijd meer voldoening.

Met een grote voorliefde voor landschappen, afgewisseld met de nodige details, nodig ik u graag uit dit met mij te ontdekken.

Marc De Schuyter